Stypendia otrzymało 90 tancerzy. Przedstawiamy sylwetki stypendystów, którzy zakończyli realizację indywidualnego planu przekwalifikowania zawodowego.
Jacek Nowosielski absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. L. Różyckiego w Bytomiu. Z tytułem magistra sztuki ukończył Uniwersytet Muzyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie na Wydziale Edukacji Muzycznej, kierunek - Taniec. W pierwszych latach kariery artystycznej tancerz Teatru Wielkiego w Łodzi, Teatru Muzycznego w Łodzi, a od 1985 roku do końca swojej kariery związał się z Gliwickim Teatrem Muzycznym jako: solista baletu, choreograf, asystent choreografów oraz wieloletni kierownik i pedagog zespołu baletowego. Od 2000 roku nauczyciel przedmiotów z zakresu sztuki tańca, a od 2017 roku również dyrektor Państwowego Policealnego Studium Zawodowego Wokalno-Baletowego w Gliwicach. Realizator pokazów dyplomowych, koncertów okolicznościowych jako: reżyser, choreograf, autor scenariuszy, tekstu piosenek, kompozytor i wykonawca autorskich utworów. Ponadto w zakresie choreografii współpracuje z zawodowymi teatrami dramatycznymi oraz teatrami i tanecznymi zespołami dziecięcymi, młodzieżowymi i seniorskimi. Również, jako konferansjer, aktor, wokalista, tancerz, wykonawca charakterystycznych postaci, repertuaru operetkowego, musicalowego oraz okolicznościowych koncertów i imprez kulturalnych.
Los tancerza i jego zawodowa przyszłość
Tancerka, tancerz w trakcie całej swojej kariery artystycznej, w mniejszym lub większym stopniu jest pod ciągłą presją utrzymywania swojego ciała w kondycji fizycznej jak i psychicznej. Doświadcza mniej lub bardziej stresujących sytuacji związanych ze specyfiką wykonywanego zawodu. I tak jak podczas swoich najlepszych lat aktywności scenicznej, ma świadomość utrzymywania pożądanego poziomu motorycznej predyspozycji swojego ciała, tak u schyłku kariery zdaje sobie sprawę z obniżenia owego poziomu. Oczywiście okres predyspozycji fizycznej u każdego tancerza, tancerki jest inny, zależny od realizacji repertuaru i jego intensywności, podyktowanej specyfiką zawodową danej sceny. Nie zmienia to faktu, że wcześniej czy później przychodzi chwila, gdy zdajemy sobie sprawę, że nasze najlepsze lata aktywności zawodowej mijają. To jest ten najsmutniejszy i najtrudniejszy moment, gdy uświadamiamy sobie, iż ta piękna a zarazem jakże krótka kariera dobiega końca. Dlatego powinniśmy w odpowiednim czasie ocenić swoje predyspozycje, możliwości i jak najwcześniej zaplanować swoją przyszłość zawodową.
Rozwój warsztatu zawodowego
W latach, gdy bylem zatrudniony w Teatrze Muzycznym w Gliwicach i jednocześnie podjąłem pracę jako nauczyciel z zakresu sztuki tańca w Państwowym Policealnym Studium Zawodowym Wokalno–Baletowym, nie było wymagane wyższe wykształcenie. Obecnie jest to wymóg formalny, który w dużym stopniu wpłynął na moje plany związane z rozwojem i podniesieniem kwalifikacji zawodowych.
Mając 40 lat i będąc wówczas kierownikiem, choreografem, pedagogiem baletu wspomnianego już teatru muzycznego oraz nauczycielem studium wokalno–baletowego, zauważyłem, że pomimo wieloletniej praktyki scenicznej, dużego bagażu doświadczeń, podpatrywania prawidłowych wzorców zawodowych, co raz częściej wkradała się niepewność co do słuszności podejmowanych decyzji, racji wypowiadanych słów, czy też kompetencji związanych ze sztuką tańca i jej edukacją. I nie chodziło o to, że ktoś mi coś zarzucał. Ja sam czułem się z tą świadomością nie najlepiej i wiedziałem, że muszę moje dotychczasowe doświadczenia praktyczne uzupełnić o wiedzę teoretyczną i metodykę nauczania. Rozpocząłem studia na AMFC w Warszawie. Nabyta wiedza powiększyła moje kompetencje zawodowe zarówno jako, tancerza, kierownika baletu, choreografa i pedagoga. Pogłębianie wiedzy z zakresu pedagogiki i psychologii pozwoliły mi inaczej spojrzeć na złożoność psychiki człowieka, stając się bardzo pomocną w pracy zespołowej i indywidualnej.
Z duchem czasu – nowe wyzwania
Niewątpliwie dzisiejsze realia rynku kultury związanego z działalnością sceny zawodowej i amatorskiej oraz edukacją szkół artystycznych w dużym stopniu wiążą się z kompetencjami menedżera kultury. Zwróciłem się do Instytutu Muzyki i Tańca z wnioskiem o przyznanie stypendium. Mając 53 lata rozpocząłem studia podyplomowe na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach, na kierunku menedżer kultury, które ukończyłem w 2017 r. Nie było łatwo odpowiednio zagospodarować czas by pogodzić naukę z obowiązkami zawodowymi i rodzinnymi. Lecz dziś mogę powiedzieć, że nie żałuję ani jednego wykładu i jestem bardzo wdzięczny za jakże pouczające, spotkania, rozmowy, dyskusje, z wykładowcami oraz studiującymi osobami z mojej grupy, a co najważniejsze, dziś w pełni wykorzystuję nabytą wiedzę teoretyczną z zakresu zarządzania instytucjami i szkołami artystycznymi.
Uczeń – Czeladnik - Mistrz
Jestem zwolennikiem wzorca edukacji zawodowej: Uczeń – Czeladnik – Mistrz, przy czym ten ostatni wciąż się uczy i rozwija swój warsztat. Mam nadzieję, że przykład mojego rozwoju zawodowego, stanie się motywacją zarówno dla młodych jak i dojrzałych tancerzy, przy podejmowaniu decyzji dotyczących planowania swojej przyszłości zawodowej. Mój dojrzały wiek w którym rozpocząłem uzupełniać swoją wiedzę teoretyczną i praktyczną, a którą nadal pogłębiam, przynosi na myśl znane powiedzenie, które mówi: na naukę nigdy nie jest za późno.
Gliwice 2019