stypendyści


Stypendia otrzymało 90 tancerzy. Przedstawiamy sylwetki stypendystów, którzy zakończyli realizację indywidualnego planu przekwalifikowania zawodowego.

fot. Ewa Krasucka

zdjęcie z archiwum prywatnego

Tancerz, pedagog, choreograf i menadżer. W 1995 roku ukończył Państwową Szkołę Baletową w Gruzji. Był pierwszym solistą w Narodowym Teatrze Gruzji, potem tańczył w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie. W 2016 roku zszedł ze sceny, zajmuje się pedagogiką, choreografią i promocją wydarzeń baletowych oraz propagowaniem sztuki baletowej w Europie.


Eduard Bablidze podczas gali baletowej, Teatr Wielki w Łodzi, fot. z archiwum artysty

W trakcie kariery baletowej zawsze dbałem o to, by widzieć jak najszerzej wszystkie aspekty sztuki baletowej. Byłem otwarty na pojawiające się wyzwania, nie tylko taneczne, dlatego jeszcze w Gruzji zająłem się realizacją koncertów, gal baletowych i przedstawień. Zajmowałem się też choreografią, zaangażowałem się również w organizację wyjazdów zespołu baletowego za granicę. Wyzwania organizacyjne związane z tymi przedsięwzięciami skłoniły mnie do rozpoczęcia jeszcze w Gruzji studiów prawniczych, a później, już w Polsce, ukończyłem studia podyplomowe z Zarządzania Instytucjami Kultury na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyłem również studia na kierunku pedagogika baletowa na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina. Moim celem było zebranie maksymalnie różnorodnych doświadczeń, aby przygotować się do roli managera i propagatora sztuki baletowej, która była, jest i zawsze pozostanie moją największą pasją.

 

Szukając swojej drogi zbierałem doświadczenia, by móc wybrać to, co odpowiada mi najbardziej. Dobrze, gdy tancerze jeszcze pracując w teatrze mogą próbować swych sił tworząc własną choreografię, reżyserując krótkie przedstawienie lub zajmując się reżyserią świateł. Teatr otwiera możliwości pracy w innych zawodach i warto skorzystać z tej szansy we właściwym momencie –stworzył ją dla tancerzy Krzysztof Pastor, Dyrektor Polskiego Baletu Narodowego, za co jestem mu bardzo wdzięczny.

 

Niezapomnianym doświadczeniem była dla mnie ostatnia lekcja baletowa w karierze. Pamiętam moment, kiedy po raz ostatni odszedłem od drążka. To był trudny czas, ale po kilku miesiącach zrozumiałem, że podjąłem właściwy krok. Poczułem ulgę, że świat stoi przede mną otworem, pojawiły się nowe horyzonty, nowe myśli. Przestrzeń na wykorzystanie tych wszystkich doświadczeń, które zebrałem poza zawodem tancerza. Poprzednie poszukiwania opłaciły się, miałem z czego czerpać.

 

W podjęciu decyzji o odejściu pomogło mi to, że wcześniej się do tego przygotowałem, wypróbowałem różne ścieżki i podejmowałem próby odnalezienia się poza sceną. Jeżeli już postanawiasz odejść, nie ociągaj się, jeżeli pojawia się decyzja, trzeba za nią iść. Odejście ze sceny i tak jest nieuniknione. Zazwyczaj i tak dostajesz żółte światło i czujesz, że Twoja kariera zwalnia. Nie należy tego ostrzeżenia ignorować. Zastanów się, co możesz robić w teatrze lub poza nim, co możesz zrobić dobrego dla siebie i innych. To bardzo skomplikowany czas dla tancerza, również psychologicznie. Cieszę się, że IMiT daje wsparcie przez cały ten czas. Ważne jest nie tylko samo stypendium na dofinansowanie przekwalifikowania, ale też kontakt z doradcami, z którymi można omówić swoje plany i rozterki.

 

Innym tancerzom powiedziałbym, że trzeba sobie zdawać sprawę, że im bardziej jesteśmy zaangażowani w swoją pracę, tym szybciej płynie czas. Trzeba myśleć o swojej przyszłości, chociaż w sali baletowej oddajemy całych siebie. Próbować wielu rzeczy, nawet jeżeli wymaga to inwestycji finansowej, bo kariera może skończyć się w każdej chwili. Nie warto zakładać, że będzie się tańczyć do 40. roku życia i do tego wieku jesteśmy bezpieczni. Na każdej próbie albo lekcji można zakończyć karierę.

 

W tej chwili wiem, że trzeba wiedzieć czego się chce i do czego się dąży. Podjęcie studiów w ICAN Institute dało mi oprócz solidnej dawki wiedzy również możliwość poznania wielu ludzi z różnych branż, niezwiązanych z teatrem. Ważne było dla mnie to, że mogłem wyjść w myśleniu i działaniu poza obszar kultury i sztuki.

 

Obecnie realizuję projekt stworzenia sieci narodowych teatrów baletowych w Europie. Moim celem jest zbudowanie przestrzeni do tworzenia nowych spektakli i wymiany między teatrami, zapraszania gościnnych pedagogów z innych teatrów, realizacji master class dla uczniów szkół baletowych oraz warsztatów dla publiczności, entuzjastów baletu. Mam wiele planów, mam również dobre przygotowanie jako absolwent ICAN Institute, a przede wszystkim mam wiarę, że balet, któremu poświęciłem całe życie sceniczne, pozostanie częścią mojej drugiej kariery zawodowej.

 

Eduard Bablidze, Warszawa, czerwiec 2017



Radosław Lak

Stypendyści

Eduard Bablidze

Stypendyści

newsletter
© Narodowy Instytut Muzyki i Tańca
Zdjęcia, teksty i filmy prezentowane na tej stronie są objęte prawami autorskimi
i nie mogą być wykorzystywane w całości lub części bez zgody NIMiT.
Ta strona wykorzystuje do swojego działania pliki Cookies. Możesz je zablokować w ustawieniach swojej przeglądarki. Blokada może spowodować niepoprawne działanie strony lub brak dostępu do niektórych jej funkcji. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.