Choreograf tańca ludowego. Przez wiele lat Tancerz Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”. Absolwent OSB w Gdańsku. Laureat wielu nagród, w tym bardzo prestiżowych od dwóch Prezydentów Polski.

     fot.z archiwum Zespołu Pieśni i Tańca ŚLĄSK im. Stanisława Hadyny.

Postrzegam swoją karierę tancerza jako bardzo pomyślną. Czułem się doceniany w pracy, wraz z zespołem zwiedziłem wiele miejsc w Polsce i na świecie. Także dzięki mojemu tańczeniu poznałem żonę, założyłem rodzinę.
Obecnie jako Instruktor i Choreograf prowadzę zajęcia z dziećmi, organizuję spektakle baletowe. Prowadzę także zajęcia z seniorami. W pracy korzystam ze swojej muzykalności, wrażliwości i umiejętności tworzenia. Bardzo ważne jest też moje ogromne doświadczenie taneczne, rozumienie tańca, tancerzy, sceny oraz wiedza związana z tworzeniem spektakli i prowadzeniem zajęć, którą uzupełniłem i zdobyłem w ostatnich latach w ramach Programu Przekwalifikowania Zawodowego Tancerzy.
Tak na poważnie zacząłem myśleć o przekwalifikowaniu, właśnie wtedy, kiedy dowiedziałem się o istnieniu Programu, który wspiera zmianę zawodową tancerzy. Wiedziałem już od jakiegoś czasu, że nie zakończę kariery tanecznej w wieku 45 lat emeryturą, ale zanim nie pojawił się Program, brakowało mi impulsu, by zacząć na serio myśleć o dalszej mojej drodze zawodowej.
Najtrudniejsze w całej zmianie było po prostu zdecydowanie się na coś innego. Kiedy pomysł już się pojawił, to spróbowanie i zrobienie czegoś nowego samemu, sprawdzanie się w nowym - już takie  trudne nie było.
Dużą pomocą było dla mnie spotkanie z doradcą zawodowym w ramach Programu Przekwalifikowania. To właśnie w ramach konsultacji z doradcą pojawiał się pomysł, a potem jeszcze pomoc w ułożeniu programu przekwalifikowania tak, abym mógł ten pomysł zrealizować.  
To co było dla mnie bardzo nowe, to spróbowanie pracy z seniorami. Z dziećmi pracowałem już wcześniej i wiedziałem, że dobrze się w tej pracy czuję. Teraz zależało mi ogromnie, aby Panie, z którymi podejmę pracę były zadowolone z zajęć i tego co dzięki nim osiągają, a także abym ja widział cieszące mnie efekty tej pracy. Bardzo miłym i pozytywnym zaskoczeniem okazała się dla mnie ta praca. Panie mają duża pasję do tańca, przyjemnie to obserwować - spotykają się już teraz także poza prowadzonymi przeze mnie zajęciami i powtarzają układy. To co łączy pracę z dziećmi i seniorami, to czas, który trzeba poświecić na zapamiętanie układu, a także ogromna frajda, którą mają uczestnicy zajęć. I dzieci i Panie. Może Panie mają jej nawet więcej, a na pewną są pilniejsze.
Kiedy myślę o sobie z perspektywy zmiany zawodowej – to wydaje mi się, że jestem takim samym człowiekiem. Różnica jest tylko taka, że już nie ja będę tańczył, ale inne osoby, które uczę. To też daje satysfakcję. Inną niż gdy tańczy się samemu, ale chyba wcale mnie mniejszą.
Trudne jest to, że już nie będzie takiego kontaktu z ludźmi, z którymi pracowało się przez wiele lat. Zawsze dobrze czułem się na scenie i opuszczenie jej wiązało się ze smutkiem. Uświadomiłem sobie zamknięcie jakiegoś etapu życia.
Ale uważam, że jest to rzeczy naturalna, nic nie trwa wiecznie. To są fakty i taka jest realność życia. I dlatego właśnie to powiedziałbym tancerzom, dodając, że może warto pomyśleć o zmianie zawodowej wcześniej, nie na ostatnią chwile, nie pochopnie.
Młodym tancerzom, którzy dopiero wkraczają na scenę powiedziałbym natomiast, by korzystali z  możliwości tańczenia, pokazywania się na scenie. A także, by zaczynali szukać też czegoś innego w czym są dobrzy i by w tym kierunku się douczali.

Koszęcin 2019